Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

ΨΗΦΙΣΜΑ του 11ου Συνεδρίου των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου (13-14 Ιουλίου 2013).

http://history-of-macedonia.com/wp-content/uploads/2013/07/pan-macedonian.jpg

ΨΗΦΙΣΜΑ


Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις ανά την υφήλιο σε συνεδρίαση του 11ου Παγκοσμίου Συνεδρίου στη Φλώρινα που συνήλθε από τις 13 έως τις 14 Ιουλίου του 2013 έχοντας υπ’ όψιν τις τελευταίες εξελίξεις στην Π.Γ.Δ.Μ αποφάσισε τα ακόλουθα :

1. Διαφωνούμε εντόνως με την πρόθεση της Ελληνικής Κυβέρνησης να διαπραγματεύεται τη σύνθετη ονομασία και με όσα κράτη και διεθνείς φορείς προωθούν αυτή τη λύση.

2. Η ονομασία Μακεδονία είναι αναμφίβολα ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας. Η ιστορία της Μακεδονίας και, ειδικά η ονομασία της, δεν είναι ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΙΜΕΣ και ως πατρική κληρονομιά δεν δύνανται να παραχωρηθούν σε τρίτους.

3. Ποτέ δεν θα δεχτούμε για τη γείτονα χώρα οποιαδήποτε ονομασία που θα περιέχει τον όρο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ή παράγωγά του. Το όνομα δεν θα αφήνει υπονοούμενα για τη γλώσσα και  τους κατοίκους της.

4. Ζητούμε όπως δοθούν σε άτομα Ελληνικής καταγωγής και ελληνικής συνείδησης κατοικούντων στις χώρες της Π.Γ.Δ.Μ και της Αλβανίας όλα τα ανθρώπινά τους δικαιώματα.

5. Είναι ιερό μας καθήκον να εξακολουθήσουμε τον αγώνα μας για τα δίκαια της Μακεδονίας. Το απαιτεί η Ιστορία.

6. Πριν επισφραγισθεί οποιαδήποτε συμφωνία με τη γειτονική χώρα ζητούμε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος ώστε ο Ελληνικός Λαός να έχει την τελευταία λέξη στο θέμα του ονόματος  της γειτονικής χώρας των Σκοπίων. 

7. Ζητούμε την καθιέρωση ημέρας μνήμης των θυμάτων της βουλγαρικής κατοχής 1916-18 στην ανατολική Μακεδονία (Νομοί Σερρών, Δράμας και Καβάλας) την 29η Σεπτεμβρίου.

8. Οι Καλάς, είναι Έλληνες, απόγονοι των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τα βόρεια Ιμαλάια στην ορεινή περιοχή Χιντου Κους του Πακιστάν. Ο γηγενής λαός των Καλάς κατόρθωσε να διατηρήσει τον αρχαίο πολιτισμό και παραδόσεις του από τον 4ο αιώνα π.χ. αλλά απειλείται με αφανισμό. Ως αδερφοί Έλληνες, Μακεδόνες, υποστηρίζουμε τις προσπάθειες τους να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα και αξίες.

9. Παρακαλούμε να ζητήσουμε την άμεση επιστροφή της εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Βουδαπέστη στους φυσικούς ιδιοκτήτες υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, καθόσον οι ιδρυτές ήταν “οι εν Πέστη Γραικοί τε και Βλάχων Μακεδονίται”, όπως έγραφαν στην ιδρυτική πράξη της Ελληνικής Βλάχικης Κοινότητας της Πέστης την 9η Νοεμβρίου του 1802. Σημειώσετε ότι με την αλλαγή στην Ουγγαρία η μόνη εκκλησία που δεν έχει ακόμα επιστραφεί είναι η Ελληνική και τελεί μέχρι σήμερα υπό Ρωσική κατοχή.

10. Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση, όπως και τη διεθνή κοινότητα να λάβει υπ’ όψιν τις αποφάσεις του 11ου Συνεδρίου Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου.


Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΡΑΜΑ." Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ ΠΟΥ ΑΝΕΜΕΝΕ ΤΗΝ ΠΥΡΠΟΛΗΣΙΝ ΚΑΙ ΣΦΑΓΗΝ".

απο τον "Ελεύθερο Τύπο Δράμας"

Στην απελευθέρωση της Δράμας, την αγωνία των Δραμινών, η οποία μετεξελίχθηκε σε βαθιά ανακούφιση και λύτρωση με την έλευση του ελληνικού στρατού, αλλά και στο ημερολόγιο του Μητροπολίτη Δράμας, αναφέρεται το οδοιπορικό του Β.Α. Μεσολογγίτη, που αναδημοσιεύουμε σήμερα από την εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» τον Ιούλιο του 1913.

 Η εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» δημοσιεύει στο πρωτοσέλιδο της 23ης Ιουλίου 1913 τη συνέχεια του οδοιπορικού του Β.Α. Μεσολογγίτη, στην περιοχή της Δράμας, το οποίο ξεκίνησε με τις άγριες σφαγές που υπέστησαν οι Δοξατινοί (και αναδημοσιεύσαμε σε προηγούμενα σημειώματά μας).

"ΑΠΟ ΤΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑΣ ΘΗΡΙΩΔΙΑΣ / 
Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ ΠΟΥ ΑΝΕΜΕΝΕ ΤΗΝ ΠΥΡΠΟΛΗΣΙΝ ΚΑΙ ΣΦΑΓΗΝ / 
ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ 40 ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ / 
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ"

Ευρήκα την Δράμαν πανηγυρίζουσαν την απελευθέρωσίν της από τον Βουλγαρικόν ζυγόν και δοξολογούσαν τον Θεόν διότι εσώθη από της τύχης των Σερρών και του Δοξάτου η οποία την ανέμενε.

Από των πρώτων ημερών της κυρήξεως του πολέμου οι Βούλγαροι είχαν απειλήση τους Δραμινούς ότι αν ποτε ηναγκάζοντο να εκκενώσουν την Δράμαν θα μετέβαλλον αυτήν εις γην Μαδιάμ.

Η καταστροφή των Σερρών, την οποίαν εγκαίρως έμαθαν οι Δραμινοί και η καταστροφή του Δοξάτου του οποίου τας φλόγας έβλεπον με τα μάτια των τους επέβαλον την πεποίθησιν ότι οι Βούλγαροι εις παρομοίας περιπτώσεις έμαθαν να συνδέουν τους λόγους με τας πράξεις.
Και οι Δραμινοί ήσαν σχεδόν βέβαιοι περί της φρικτής τύχης, η οποία τους ανέμενε.
Φαντασθήτε εις τι ωκεανόν αγωνίας έπλεον οι άνθρωποι αυτοί.
Φίλος Δραμινός μου έλεγε:

-         Αι ώραι της αγωνίας των τελευταίων ημερών μου έκοψαν χρόνια από την ζωήν μου. Δεν είναι μικρόν πράγμα να περιμένη κανείς από στιγμής εις στιγμήν τον δήμιόν του!
Και οι καλοί Δραμινοί αφού εσύστησαν την ψυχήν των εις τον Ύψιστον, μίαν μόνον ευχήν εις τα χείλη των, είχαν, να μη αποθάνουν διά βασανιστηρίων βραδέως.

Χαρακτηριστικόν είναι το εξής:

Η Α. Σ. ο Μητροπολίτης Δράμας, λεβέντης, παλληκαράς, υπέροχος από πάσης απόψεως ιεράρχης, προσποιούμενος ότι δεν συνεμερίζετο την πεποίθησιν του ποιμνίου του περί της τύχης η οποία το ανέμενε και προσπαθών να εγκαρδιώση αυτό διά διαφόρων ενθαρρυντικών λόγον, κατά βάθος ανέμενε την πυρπόλησιν και σφαγίν αρχίζουσαν απ’ αυτόν και με τους ιερείς του νυχθημερόν προσηύχετο εις τον Μητροπολιτικόν ναόν υπέρ της ψυχής αυτού και του ποιμνίου του.
Την τελευταίαν νύκτα της Βουλγαροκρατίας επτά τοιαύται δεήσεις εγένοντο εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν.

Αλλ’ η Δράμα υπήρξε τυχερή.

 Ο Ελληνικός στρατός πτερόπους έφθασε προς της Δράμας πολύ ενωρίτερον ή όσον υπελόγιζον οι Βούλγαροι και εστέρησε την θηριώδη των ψυχήν της ευχαριστήσεως του να καύσουν την Δράμαν και να σφάξουν τους Δραμινούς!
Οι Δραμινοί βλέποντες τον Ελληνικόν στρατόν εισερχόμενον εις την πόλιν των ενόμισαν ότι ανεγεννήθησαν.
Και μία σύμπτωσις.

Το 21 Σύνταγμα του Βουλγαρικού στρατού εξεδίωξεν από την Δράμαν τον Τουρκικόν στρατόν κατόπιν μάχης.
Το 21 Σύνταγμα του Ελληνικού στρατού εξεδίωξε τον Βουλγαρικόν από την Δράμαν κατόπιν μάχης, η οποία συνεκροτήθη εις το ίδιον μέρος.

Η Α. Σ. ο Μητροπολίτης Δράμας εκράτει ημερολόγιον των τελευταίων μηνών της Βουλγαροκρατίας. Το ημερολόγιον αυτόν αν δεν είναι προωρισμένον να καταλάβη ιδιαίτερον κεφάλαιον εις την ιστορίαν της Βουλγαροκρατίας εν Μακεδονία θα αποτελέση μίαν από τας καλλιτέρας πηγάς της ιστορίας αυτής.

Με την απέριττον αλλά δυνατήν, την λακωνικήν αλλά γλαφυράν πέννα του ο Μητροπολίτης Δράμας περιγράφει τα μαρτύρια, τα οποία επί εννέα μήνας αυτός και το ποίμνιόν του υπέστησαν.
Εις τας σελίδας του ημερολογίου αυτού βλέπει κανείς προκρίτους ληστευομένους, βασανιζομένους, φονευομένους, βλέπει ιερείς συραμένους από τα χωρία των εις την Δράμας και ριπτομένους εις τας φυλακάς, βλέπει αυτόν τον Μητροπολίτην προπηλακιζόμενου και απειλούμενον διά της λόγχης, βλέπει τα ιερά και όσια του Ελληνισμού καταπατούμενα από το Βουλγαρικόν γουρουνοτσάρουχο, βλέπει μίαν συνεχή, αδιάκοπον, συστηματική, αγρίαν, μη σταματώσαν προ ουδενός και το πάντα μεταχειριζομένην εργασίαν των Βουλγάρων όπως αναγκάσουν τους Έλληνας να αποβάλουν τον εθνισμόν των και να εκβουλγαρισθούν, βλέπει… βλέπει… ει δεν βλέπει κανείς εις το ημερολόγιον αυτό!

Το ημερολογιον σταματά εις την 1 Ιουλίου, την ημέραν δηλαδή κατά την οποίαν εσώθη η Δράμα.
Επί κεφαλής της τελευταίας αυτής σελίδος το χέρι του Μητροπολίτου εζωγράφισεν ένα λουλουδάκι!
Όταν είδα το λουλουδάκι αυτό δεν ημπόρεσα να κρατήσω ένα επιπόλαιο μειδίαμα.
Έπειτα όμως εσκέφθηκα: Όταν κανείς περιμένει τον δήμιον και αντ’ αυτού βλέπει τον σωτήρα είναι πολύ φυσικόν να καταλαμβάνηται από μίαν τρελλήν παιδικήν χαράν και όχι μόνον να ζωγραφίζη λουλουδάκια αλλά και να πηδά ακόμη, έστω και αν είναι Μητροπολίτης.
Ενθυμείσθε τους 40 Έλληνας στρατιώτας τους οποίους οι Βούλγαροι ηχμαλώτισαν κατά τα τελευταία επεισόδια του Παγγαίου;

Ε λοιπόν αυτοί ευρίσκοντο εις την Δράμαν μέχρι της απελευθερώσεως αυτής.
Το μαρτύριον το οποίον υπέστησαν οι ατυχείς αυτοί άνθρωποι είναι φρικτόν.
Αφού τους διεπόμπευσαν εις όλα τα χωριά των περιφερειών της Ανατολικής Μακεδονίας οι Βούλγαροι τους οδήγησαν εις την Δράμαν και τους έρριψαν εις τα μπουδρούμια αυτής.
Εκεί Βούλγαροι στρατιώται και κομιτατζήδες τους έδεραν, τους άφιναν νηστικούς, δεν τους επέτρεπαν να ομιλήσουν μεταξύ των!

Οι Δραμινοί τακτικά έστελλον εις αυτους ασπρόρουχα, τροφάς, συγαρέττα, αλλά τίποτε από αυτά δεν έφθαναν μέχρι των ατυχών αιχμαλώτων.

Οι φρουρούντες αυτούς Βούλγαροι στρατιώται είχαν την αναίδειαν να λέγουν εις τους Δραμηνούς.
-         Καλά κάματε που φέρατε όλα αυτά. Χρειάζονται και εις ημάς!

Κατά τας τελευταίας ημέρας της Βουλγαροκρατίας εν Δράμα οι Βούλγαροι έστειλλαν τους αιχμαλώττους εις τον σιδηροδρομικόν σταθμόν όπως εκφορτώσουν γαιάνθρακας. Κατά την μετάβασιν και την επιστροφήν δεν τους επέτρεπον όχι μόνο να ομιλήσουν με κανένα αλλ’ ούτε να γυρίσουν να κυττάξουν κανένα.
Αν δε κανείς εβραδυπόρει βαρείς έπιπτον επί του σώματος του οι υποκόπανοι των Βουλγάρων.
Ένα εκ των αιχμαλώτων εφόνευσαν οι Βούλγαροι εν Δράμα διά ξυλοκοπημάτων επανειλημμένων, και διέδωκαν ότι εδραπέτευσεν.
Υποτίθεται ότι και άλλους τρεις εξ αυτών την τελευταίαν στιγμήν εφόνευσαν.
Τώρα ζη άραγε κανείς από τους δυστυχείς αυτούς:

Εν Δράμα εδικαίωσα πληρέστατα τον Βουλευτής κ. Δ. Ράλλην διά την ωργισμένην επιστολήν την οποίαν εδημοσίευσε εξ αφορμής των βασάνων των αιχμαλώτων αυτών.
Πράγματι και αν όλαι αι άλλαι αφορμαί έλειπον διά τον κατά της Βουλγαρίας πόλεμον ήρκουν τα μαρτύρια των 40 αυτών μαρτύρων διά να τον δικαιολογήσουν.
Βούλγαροι αξιωματικοί, στρατιώται και κομιτατζήδες εν αγαστή συνεργασία ελεηλάτησαν πολλάς οικίας και καταστήματα εν Δράμα.

Μία οικία είχεν επιταχθή και μετεβλήθη εις αποθήκην των λεηλατουμένων χονδρών αντικειμένων.
Μίαν ημέραν η Α.Σ. ο Μητροπολίτης διερχόμενος εκ της οικίας ταύτης έρριψε το βλέμμα του εις την ανοικτήν αυτής θύραν.

Ο προ αυτής στρατιώτης σκοπός επρότεινε την λόγχην φωνάζων «κούτσε». Κούτσε εις την ωραίαν και εύηχον των Βουλγάρων γλώσσαν σημαίνει σκύλλος.
Τόσον εν Δράμα όσον και πανταχού αλλού της Βουλγαροκρατουμένης Μακεδονίας οι Βούλγαροι απεκάλουν τους Έλληνας «κούτσε», όπως οι Τούρκοι κατά τους μαύρους χρόνους της σκλαβιάς απεκάλουν πάντα μη Τούρκον «γκιαούρ».

Ταχύς ο Μητροπολίτης επρότεινε τον σταυρόν ο οποίος εκρέματο από τον λαιμόν του λέγων εις τον Βούλγαρον σκοπόν:

-         Κτύπα, εδώ, κτύπα λοιπόν. Τι διστάζεις;
Και αμέσως αλλάσσων τόνον φωνής εξηκολούθησεν.
-         Άφησε το όπλον, βγάλε το καπέλλο σου και φίλησε τον σταυρόν και το χέρι μου.
Ο σκοπός εδίστασε.
-         Εμπρός λοιπόν, σου το διατάσσω, είπεν εις αυστηρόν τόνον φωνής ο Μητροπολίτης.
Και ο σκοπός υπήκουσεν.

Ο Ορφεύς διά της λίρας του εξημέρωσε θηρία.

Και ο Μητροπολίτης Δράμας διά του σταυρού εξημέρωσεν έναν Βούλγαρον διά μίαν στιγμήν!

Β. Α. Μεσολογγίτης».

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Γενοκτονία των Ποντίων



Του Ιωάννη Δεϊρμεντζόγλου

1453μ.Χ. 

Η πόλη των πόλεων, το διαμάντι τής Ανατολής, η βασιλεύουσα πόλη τού κόσμου, η Κων/πολη πέφτει στα χέρια των Τούρκων. Ο Μωάμεθ Β’, ο πορθητής πανηγυρίζει, μα δεν ικανοποιείται από τη νίκη του. Ζητά και άλλα, τα πάντα! Συνεχίζει, γι’ αυτό, τις κατακτήσεις και το 1461 μ.Χ. η πρωτεύουσα του Πόντου, η όμορφη Τραπεζούντα, υποκύπτει στις ορδές του. Αρχίζει η εξόντωση των Ελλήνων.

Διαβαίνουν τα χρόνια. Το ελληνικό γένος του Πόντου, καθηλωμένο στο σταυρό του μαρτυρίου του, πάνω στο νέο Γολγοθά – το αγιασμένο όρος του Μελά – υποφέρει, οδυνάται, στενάζει, αγωνιά και αγωνίζεται για τη λευτεριά του.

Οι σφαγές, οι βιασμοί, οι λεηλασίες, οι δηώσεις, ο εξισλαμισμός, γίνονται ο καθημερινός φόβος και τρόμος των Ελλήνων.

Ησυχάζουν τα πράγματα – για λίγο – ελπίζουν οι Έλληνες πως ήλθε το τέλος των δεινών τους. Τίποτα! Μάταιη ελπίδα! Ο φανατισμός των Τούρκων κατά των Χριστιανών όλο και αυξάνει.
Φουντώνει μάλιστα, με τη βοήθεια του Γερμανού αξιωματικού, Λίμαν Φον Σάντερς, ο οποίος οργανώνει τον Τουρκικό στρατό, τον φανατίζει, καταστρώνει μεθόδους εξόντωσης των Ελλήνων και υπόσχεται ότι ο στόχος θα επιτευχθεί.

1914-1918. Α! Παγκόσμιος Πόλεμος.

 Αρχίζει η πρώτη φάση τής γενοκτονίας τού ποντιακού λαού. Οργανώνονται τα Τάγματα Εργασίας, Τάγματα θανάτου, ορθότερα (Αμελέ Ταμπουρού). Επιστρατεύονται οι Έλληνες, από ηλικίας 15-45 ετών και οδηγούνται σε καταναγκαστικά έργα. Ανθρωποφάλαγγες αιχμαλώτων, πορεύονται μέσα από αφιλόξενα μέρη, κακοτράχαλα βουνά, με βροχές, καταιγίδες, μπόρες, χιόνια, αλλά και με καυτό λιοπύρι κι εργάζονται, εξαντλητικά. 

Ανοίγουν δρόμους, τούνελ, στρώνουν σιδηροδρομικές γραμμές μέσα σε άθλιες συνθήκες. Εκτεθειμένοι στους άγριους καιρούς, δίχως φαϊ, νερό, δίχως στέγη τις νύχτες, αποδεκατίζονται από τις κακουχίες και τις ασθένειες. 

Και οι ταπεινώσεις, ενός λαού υπερήφανου, ενός λαού που δίδαξε πολιτισμό, καθημερινές! Φρίκη και πόνος και κατατρεγμός από ένα λαό πολεμοχαρή, που ξέρει να χειρίζεται το σπαθί με αγριότητα, να φανατίζεται από το «Κοράνι» και να σφάζει, γιατί ο Μωάμεθ ο ψευδοπροφήτης και ο Αλλάχ αυτό προστάζουν. 

Αίμα χριστιανών ορέγεται και οι πιστοί τού το προσφέρουν, για να κερδίσουν τον Παράδεισο, με τα ουρί και τα πιλάφια. Τι κατάντια! Τι πρωτογονισμός! 
«Ο άνθρωπος παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς (Ψαλμός).

1919-1923. Β’ φάση της Γενοκτονίας.


Ο Κεμάλ πασάς και το πειθήνιο όργανό του Τοπάλ Οσμάν, εφαρμόζουν νέες φρικιαστικές μεθόδους εξόντωσης των Ποντίων.

Φυλακίζονται πνευματικοί άντρες – προσωπικότητες της Σαμψούντας, όπου το ορμητήριο τού Κεμάλ.
Σχηματίζονται φάλαγγες θανάτου και οδηγούνται στα βαθύτερα, ερημικά μέρη της Τουρκίας. Πορείες ατέλειωτες, εκατοντάδων χιλιομέτρων. 

Ελάχιστοι επιζούν, για να υποστούν δεινότερες ταλαιπωρίες. 

Ο «Λευκός θάνατος» παραμονεύει σε κάθε βήμα.

Καταδίκες – παρωδίες και απαγχονισμοί. Βίαιες εκτοπίσεις με μια μόνο κατάληξη, τον θάνατο, αφού στην πορεία οι εκτοπιζόμενοι δέχονται τις επιθέσεις των Τσετών (άτακτοι Τούρκοι στρατιώτες) οι οποίοι επιδίδονται σε ομαδικές σφαγές, κατακαίουν ολόκληρα χωριά, αρπάζουν περιουσίες, τις πωλούν στους δικούς τους και επιστρέφουν για νέο «πλιάτσικο».

Κάθε βουνό, κάθε διάσελο, γίνονται νέος Γολγοθάς.

Κάθε κοιλάδα του Πόντου, γίνεται τάφος ομαδικών σφαγών.

Οι Έλληνες εγκαταλείπουν την προγονική γη.
 Αναζητούν την σωτηρία στην αγκαλιά της μητρικής γης, της μητροπολιτικής Ελλάδας.

Αλλά κι αυτή είναι τόσο πληγωμένη!

Δύσκολα αγκαλιάζει τα παιδιά της, ήλθαν και τα ξενιτεμένα! 
Κι όμως!

 Μάνα είναι και δεν τ’ αποδιώχνει.

 Είναι τα πονεμένα, τα βασανισμένα τέκνα της και τ’ αγαπά, το ίδιο! Κι αυτά πρέπει να ζήσουν … και να ξεχάσουν.
Μα εκείνα δεν παύουν να νοσταλγούν τον ξακουστό Πόντο. 

Μιλούν γι’ αυτόν, τον τραγουδούν και κρατούν άσβηστη την ελπίδα τής επιστροφής στις Αλησμόνητες Πατρίδες.

Κυριακή 5 Μαΐου 2013

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΡΑΜΑΣ: ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΤΟΥΣ 2013



 Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Σ Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ΕΤΟΥΣ 2013

Π Α Υ Λ Ο Σ
          Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,


πρός
          τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν ἐπί τῇ λαμπροφόρῳ Ἀναστάσει τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.

«Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς ἀπό τοῦ τάφου καθώς προεῖπεν,
ἔδωκεν ἡμῖν τήν αἰώνιον ζωήν καί μέγα ἔλεος».

          Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ εἶναι καί νίκη ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Συνήθως οἱ νικητές δέν παραδίδουν τό τρόπαιο τῆς νίκης των. Ὁ Χριστός ὅμως μᾶς προσφέρει τή νίκη Του. Χαίρεται ὅταν γινόμαστε νικητές μέ τή δική Του νίκη.
          Ποιόν ὅμως νίκησε ὁ Χριστός  ;
          Μέ τήν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος ἐξουδετέρωσε τούς δύο μεγάλους ἐχθρούς τοῦ ἀνθρώπου, τό θάνατο καί τήν ἁμαρτία. Γιά ὅσους πιστεύουν καί πεθαίνουν ἐν Χριστῷ ὁ τάφος εἶναι πλέον ἡ πύλη πού πρέπει νά διαβοῦν γιά νά πλησιάσουν κοντά Του. Ὁ Ἀναστημένος Χριστός ὁ πρωτότοκος ἐκ νεκρῶν, ὁ πρωτογέννητος. Ὀνομάζεται πρωτότοκος ἐπειδή μετά ἀπό Αὐτόν ἀκολουθεῖ καί δεύτερος καί τρίτος. 
          Γιατί ὅμως μετά τήν Ἀνάσταση ἐξακολουθοῦν νά πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι ; Πῶς λοιπόν νικήθηκε ὁ θάνατος ;
          Στή ζωή αὐτή νικιέται ὁ πνευματικός θάνατος. Μέ τή γενική ἀνάσταση τῶν σωμάτων, πού θά γίνει κατά τή δεύτερη παρουσία τοῦ Χριστοῦ, θά νικηθεῖ καί ὁ σωματικός θάνατος, γιατί πρῶτα ἦρθε ὁ πνευματικός θάνατος, ὁ χωρισμός τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, καί ἀκολούθησε ὁ σωματικός θάνατος, ὁ χωρισμός τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό σῶμα του. Αὐτό συνέβη μέ τούς πρωτόπλαστους λόγῳ τῆς παρακοῆς. Ἐμεῖς οἱ πιστοί, ἀποτελοῦμε ἕνα σῶμα μέ κεφαλή τό Χριστό. Τό σῶμα αὐτό λέγεται Ἐκκλησία. Ἀφοῦ ἡ κεφαλή μας, ὁ Χριστός, ἀναστήθηκε εἶναι αὐτονόητο ὅτι καί τό ὑπόλοιπο σῶμα, ἐμεῖς οἱ πιστοί δέν θά κυριευθοῦμε ἀπό τό θάνατο. Τό σῶμα πού πῆρε ὁ Χριστός κατά τήν ἐνανθρώπισή Του, εἶναι ἀπό τή δική μας φύση ̇ ἡ Ἀνάστασή Του σημαίνει καί τήν ἀνάσταση ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Á πρός Κορινθίους ἐπιστολή του τό τονίζει κατηγορηματικά  : «Ἄν δέν ὑπάρχει ἀνάσταση νεκρῶν, οὔτε καί ὁ Χριστός ἀναστήθηκε» ! (15, 16)
          Καί ὁ μέγας Ἀθανάσιος μέ πολύ ἔμφαση τονίζει ὅτι  : «πρῶτα τό δικό Του σῶμα ἀνέστησε ὁ Κύριος ἀπό τούς νεκρούς καί στή συνέχεια θά ἀναστήσει τά μέλη τοῦ σώματός Του, γιά νά χαρίση τά πάντα σ’ αὐτούς ὡς Θεός, ὅσα αὐτός ὡς ἄνθρωπος ἔλαβε» ( P.G. 26, 1004). Μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὁ θάνατος εἶναι γιά μᾶς ἀνάπλαση, ἀναδημιουργία. Θά ἀναστηθοῦμε ἀπό τόν τάφο ἔνδοξοι καί ἄφθαρτοι. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σημαίνει καί τῶν πιστῶν Του τέκνων τήν ἔνδοξη ἐξανάσταση. Ὁ Κύριος μέ τήν ἐκ νεκρῶν τριήμερη Ἀνάστασή Του νίκησε τήν ἁμαρτία.  
          Γιατί ὅμως οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτάνουν ;
          Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος δέν νίκησε τήν ἁμαρτία. Ὁ Χριστός εἶναι τό φάρμακο γιά τή θεραπεία ἀπό τήν ἁμαρτία.
          Αὐτοί πού δέν γνωρίζουν τόν Χριστό ὡς φάρμακο γιά τήν ἀσθένεια αὐτή ἤ κι’ ἄν ἀκόμα τόν γνωρίζουν καί δέν Τόν χρησιμοποιοῦν κάνοντας χρῆσι τῆς ἐλευθερίας των καί τρέφουν τήν ἁμαρτία μέ τήν ἁμαρτία, χάνουν τήν ψυχική καί τήν σωματική τους ὑγεία. Τήν φθείρει ὁ θάνατος.
          Ἑκατομμύρια εἶναι αὐτοί πού χρησιμοποίησαν τό φάρμακο καί σώθηκαν – ἁγίασαν. Ὁ Κύριος προσφέρει στόν κάθε ἄνθρωπο τό φάρμακο ἀπό ἀγάπη.  « Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰω. 6,56).
          Ὅσοι τρέφονται ἀξίως μέ τό φάρμακο αὐτό τῆς ἀθανασίας ἀπομακρύνονται ἀπό τόν θάνατο. Ὅσο παίρνουν μέσα τους τήν ὄντως ζωή ἐκμηδενίζουν τήν ἁμαρτία καί ὑποχωροῦν τά συμπτώματά της ἡ φθορά καί ὁ θάνατος.
          Κοιτάξτε τά ἅγια λείψανα τῶν Ἁγίων τήν εὐωδία πού ἀναδίδουν τήν ἀφθαρσία τῶν σωμάτων τῶν ἁγίων.  
          Ὅλοι λοιπόν ἄς ἀνταποκριθοῦμε στό κάλεσμα τοῦ ἀρχηγοῦ μας τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ. Αὐτός θά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου. Αὐτός θά λαμπρύνει τήν στολή τῆς ψυχῆς μας καθαρίζοντάς την ἀπό τή νόσο τῆς ἁμαρτίας πού μᾶς παραμορφώνει. Μᾶς περιμένει μέ ὑπομονή καί ἀγάπη γιά νά μᾶς χαρίσει τά πάντα. Τήν αἰωνιότητα.
          Ὁ Κύριος μέ τήν Ἀνάστασή Του γκρέμισε τό τεῖχος πού χώριζε τό Θεό ἀπό τόν ἄνθρωπο. Κανείς δέν μπορεῖ νά γνωρίσει τόν ἀληθινό Θεό, παρά μόνο διά τοῦ ἀναστημένου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κανείς ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά γνωρίσει τόν ἀληθινό ἄνθρωπο πού πλάστηκε κατ’ εἰκόνα τοῦ δημιουργοῦ του, παρά μόνο διά τοῦ ἀναστημένου Ἰησοῦ Χριστοῦ.  
          Ὅπως κατά τήν ὥρα πού παρέδωσε στό Θεό πατέρα Του τήν ψυχή Του πάνω στό σταυρό ὁ Κύριος, σχίστηκε τό καταπέτασμα τοῦ νομικοῦ ναοῦ, ἔτσι κατά τήν Ἀνάστασή Του σχίστηκε τό παραπέτασμα πού χώριζε τόν ἀληθινό Θεό ἀπό τόν ἀληθινό ἄνθρωπο.
          Ὁ Ἀναστάς ἀπό τόν τάφο Δεσπότης Χριστός διά τῆς Ἀναστάσεώς Του κυριάρχησε πάνω στήν ἁμαρτία καί στό θάνατο, συνέτριψε τά βασίλεια τοῦ Ἅδη, κατέστρεψε τή δύναμη τοῦ σατανᾶ χαρίζοντάς μας τήν αἰώνια ζωή κατά τό μεγάλο Του ἔλεος. Δεῦτε λοιπόν ἀδελφοί προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν.  Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν. ΑΜΗΝ. 

Μετά τῶν Πασχαλίων Πατρικῶν ἡμῶν εὐχῶν
καί ἀρχιερατικῶν εὐλογιῶν διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον
εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
 Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Απονομή του οφφικίου του Άρχοντος Ιερομνήμονος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας στον Ελλογιμώτατο κ. Γεώργιο Χατζόπουλο


 Αναδημοσίευση από την εφημερίδα εργασία...συν
Η λάρνακα του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός Γεωργίου στη Δράμα
ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΚΑΙ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΠΛΗΘΟΣ ΔΡΑΜΙΝΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΙΣ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

• Με την παρουσία τους λάμπρυναν τις εκδηλώσεις ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος κ.κ. Νεκτάριος, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Ιόππης κ.κ. Δαμασκηνός, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ.κ. Εμμανουήλ, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ.κ. Προκόπιος 

• Απονομή του οφφικίου του Άρχοντος Υμνωδού της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας στον Εντιμωλογιοτάτο κ. Γεώργιο Καμπάνη

• Απονομή του οφφικίου του Άρχοντος Ιερομνήμονος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας στον Ελλογιμώτατο κ. Γεώργιο Χατζόπουλο



Με μεγάλη κατάνυξη και πολλή ευλάβεια πλήθος Δραμινών υποδέχθηκε και λιτάνευσε τη λάρνακα των χαριτόβρυτων ιερών λειψάνων του οσίου Γεωργίου του νέου.
Η πόλη της Δράμας, την Κυριακή 14 Απριλίου 2013, Δ΄ Κυριακή των αγίων νηστειών, εόρτασε τη σύναξη του οσίου Γεωργίου του νέου, ενώ έχει καθιερωθεί η Παρασκευή των Δ΄ Χαιρετισμών ως ημέρα έλευσης των ιερών λειψάνων του οσίου Γεωργίου του νέου για προσκύνηση από τον ευσεβή λαό της Δράμας.

Μεταφορά στη Δράμα της λάρνακας του Οσίου Γεωργίου του νέου προς αγιασμό, ευλογία και ενίσχυση των ευσεβών Χριστιανών

Η λάρνακα μεταφέρθηκε στην πόλη της Δράμας από την Ιερά Μονή Αναλήψεως Ταξιαρχών συνοδευόμενη από την καθηγούμενη γερόντισσα Πορφυρία και μοναχές της Ιεράς Μονής προς αγιασμό, ευλογία και ενίσχυση των ευσεβών Χριστιανών που αγωνίζονται τον πνευματικό αγώνα κατά την περίοδο της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής, την Παρασκευή 12 Απριλίου 2013, το απόγευμα, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Δράμας, όπου την υποδέχτηκαν ο Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος κ.κ. Νεκτάριος και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ.κ. Παύλος.

Στη συνέχεια εψάλη η ακολουθία των Δ΄ Χαιρετισμών χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Ανθηδώνος. Οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Δράμας, υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Μουσικής κ. Νικολάου Στεφανάκη και του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης, υπό τη διεύθυνση του κ. Νικολάου Φακαλή και του κ. Λάζαρου Τσορμπατζίδη, κόσμησαν τα αναλόγια.

Παρόντες ήταν ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ν. Δράμας κ. Δημήτρης Κυριαζίδης, ο Αντιδήμαρχος κ. Γρηγόρης Παπαδόπουλος, ο Αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού και Δημοτικός Σύμβουλος κ. Γιάννης Μυστακίδης, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Στέλιος Μελισσινός, ο Αντιπεριφερειάρχης Δράμας, ο πρώην Βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ, Δημοτικός Σύμβουλος Προσοτσάνης και Πρ. Συλλόγου Πολυτέκνων κ. Νίκος Σμολοκτός, καθώς και ο κ. Μαργαρίτης Τζίμας, ο οποίος είχε διατελέσει Δήμαρχος Δράμας, Βουλευτής και Υπουργός Μακεδονίας Θράκης, καθώς και πλήθος πιστών. Αξίζει να σημειωθεί πως ο κ. Τζίμας έπειτα από πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δράμας κ.κ. Παύλου έλαβε θέση στο Παραθρόνιο του Ι.Ν. Αγ. Νικολάου και δεν παρέλειψε ο Μητροπολίτης να τονίσει για μία ακόμα φορά την συμβολή του πρ. Υπουργού και τις ευεργεσίες που πρόσφερε στην Εκκλησία, λέγοντας μάλιστα. μεταξύ άλλων. πως είναι Μέγας Ευεργέτης Αυτής και ότι συνέβαλε τα μέγιστα κατά την θητεία του στο Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης.

Απονομή του οφφικίου του Άρχοντος Υμνωδού στον Γ. Καμπάνη

Στο τέλος της ακολουθίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Παύλος εξ ονόματος της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου χειροθέτησε τον πρωτοψάλτη του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου, ο οποίος για 52 συναπτά έτη διακονεί το αναλόγιον, Εντιμωλογιοτάτο κ. Γεώργιο Καμπάνη, και του απένειμε το οφφίκιο του Άρχοντος Υμνωδού της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.

Κορύφωση των λατρευτικών εκδηλώσεων

Το πρωί του Σαββάτου λειτούργησε ο Αρχιεπίσκοπος Ανθηδώνος κ.κ. Νεκτάριος και το απόγευμα χοροστάτησε στον εσπερινό, ενώ παρευρισκόταν συμπροσευχόμενος ο σεπτός Ποιμενάρχης Δράμας.

Την Κυριακή 14 Απριλίου 2013 κορυφώθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις προς τιμήν του Οσίου. Στον Όρθρο χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ.κ. Εμμανουήλ. Στην Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ.κ. Προκόπιος, συλλειτουργούντων του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Ιόππης κ.κ. Δαμασκηνού, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου κ.κ. Εμμανουήλ, του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Ανθηδώνος κ.κ. Νεκταρίου και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δράμας κ.κ. Παύλου. Το θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ.κ. Εμμανουήλ.
Παρόντες ήταν ο Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Ν.Δ Ν. Καβάλας κ. Γιώργος Καλαντζής, ο Βουλευτής της Ν.Δ. Ν. Δράμας κ. Δημήτρης Κυριαζίδης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Δράμας κ. Θόδωρος Μπέσσας, ο Περιφερειακός Σύμβουλος κ. Αργύρης Πατακάκης ο Αντιδήμαρχος Δράμας κ. Γρηγόρης Παπαδόπουλος, η Πρόεδρος του Νομικού Προσώπου του Δήμου Δράμας και Δημοτική Σύμβουλος κ. Χρύσα Σιδερά, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Στέλιος Μελισσινός, ο κ. Μαργαρίτης Τζίμας ο οποίος έχει διατελέσει Δήμαρχος Δράμας, Βουλευτής και Υπουργός Μακεδονίας Θράκης και ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Γρηγόριος Παπαεμμανουήλ (παρευρέθη κατά την περιφορά των Λειψάνων του Οσίου Γεωργίου).
Τέλος, και τις δύο ημέρες, Παρασκευή και Κυριακή, σύσσωμη παρευρέθηκε η ηγεσία των Σωμάτων Ασφαλείας, καθώς και η Διοίκηση της Στρατιωτικής Φρουράς Δράμας.

Απονομή του οφφικίου του Άρχοντος Ιερομνήμονος στον Γ. Χατζόπουλο

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ.κ. Παύλος χειροθέτησε και απένειμε το οφφίκιο του Άρχοντος Ιερομνήμονος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας στον Ελλογιμώτατο κ. Γεώργιο Χατζόπουλο, καθηγητή φιλολογίας, για την προσφορά του στην τοπική Εκκλησία, στα Γράμματα και τη συλλογή στοιχείων της ζωής του οσίου Πατρός Γεωργίου του νέου.

Λιτάνευση της λάρνακας του Οσίου Γεωργίου του νέου

Κατόπιν εψάλησαν τα εγκώμια του Οσίου και πανδήμως έγινε λιτάνευση της ιερής λάρνακας στους κεντρικούς δρόμους της πόλεως μας. Πλήθος πιστών με ευλάβεια και αποδίδοντας τη δέουσα τιμή συμμετείχε στη λιτάνευση της εικόνας σε μια εορταστική ημέρα για τη Δράμα.
Πριν την αναχώρηση της λάρνακας για την Ιερά Μονή Αναλήψεως Ταξιαρχών εψάλη η Παράκληση του Οσίου στον κατάμεστο Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου.

Η Ι.Μ. Δράμας και ο εορτασμός των 100 χρόνων από την απελευθέρωση

Να σημειωθεί ότι η τιμή στους δύο συμπολίτες μας, κ.κ. Γεώργιο Καμπάνη και Γεώργιο Χατζόπουλο, με την απονομή των οφφικιών, εντασσόταν στο πλαίσιο των εορτασμών για τη συμπλήρωση εκατό ετών από την απελευθέρωση της πόλης μας.
Η Ιερά Μητρόπολη Δράμας συμμετέχει ενεργά στον εορτασμό των 100 χρόνων Ελεύθερης Δράμας, καθώς έχουν προγραμματιστεί πολύ σημαντικές εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια της χρονιάς, οι οποίες είναι βέβαιο ότι θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον των Δραμινών πολιτών.
Έτσι είναι προγραμματισμένα για την 1η Ιουλίου 2013 τα θυρανοίξια της παλιάς Μητρόπολης, για τις 30 Ιουνίου Ημερίδα σε συνδιοργάνωση της Ι.Μ. Δράμας και του Δήμου Δράμας, ενώ θα φιλοτεχνηθεί αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας «Αξίον Εστί», το οποίο θα μεταφερθεί, στις 29 Ιουνίου, από αντιπροσωπεία της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους, στον Ι.Ν. Αγίων Δώδεκα Αποστόλων. Επιπλέον η Ι.Μ. Δράμας θα προχωρήσει στην έκδοση πολύ σημαντικών βιβλίων που θα φωτίζουν στιγμές της ιστορίας της Δράμας.

Ο Γ. Χατζόπουλος και το συγγραφικό του έργο για τον Όσιο Γεώργιο το νέο

Ο φιλόλογος και τέως Λυκειάρχης κ. Γιώργος Χατζόπουλος για πρώτη φορά έγραψε για τον Όσιο Γεώργιο το νέο (Καρλσίδη) το 1973, παρακινούμενος από το ποντιακό επώνυμό του. 

Το 1980 ξεκίνησε να ασχολείται πιο εμπεριστατωμένα με τον Όσιο Γεώργιο το νέο, διερευνώντας στους Νομούς Δράμας, Καβάλας και Σερρών στοιχεία για τη ζωή του.

 Καρποί αυτής της έρευνας ήταν τέσσερα σχετικά βιβλία: 
«Η ζωή και το έργο του Οσίου Πατρός Γεωργίου Καρλσίδη» (1982), 
«Θαύματα και προφητείες του Οσίου Πατρός Γεωργίου Καρλσίδη» (1984),
 «Γεώργιος Καρλσίδης, ο θεόπτης και θεοφόρος Πατήρ» (1987), 
«Γεώργιος Καρλσίδης, ο θαυματουργός» (1989). 
Με το ως άνω συγγραφικό έργο και την έρευνα που προηγήθηκε ο κ. Χατζόπουλος συνέβαλε έτσι ώστε να γίνει ευρέως γνωστή η ζωή του Οσίου Γεωργίου και εν συνεχεία χάρη στις ενέργειες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δράμας κ.κ. Παύλου είχαν ευτυχή κατάληξη οι προσπάθειες Αγιοκατατάξεώς του. 
Το ενδιαφέρον των πιστών είναι τεράστιο, ο κόσμος έχει αγκαλιάσει την ανακήρυξη του Αγίου, ενώ χαρακτηριστικό ότι η ζωή του Αγίου Πατέρα Γεώργιου Καρλσίδη αποτέλεσε το θέμα διδακτορικής διατριβής θεολόγου των Η.Π.Α..

Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

«Η ανθελληνική στάση των Άγγλων στη Δράμα κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα»


του κ. Γ.Κ.ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, τ. ΛΥΚΕΙΑΡΧΗ

Ο ελληνισμός της Δράμας δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνον τους Τούρκους και τους Βουλγάρους κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, αλλά και την εμφανή εχθρική στάση των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, και κυρίως της Αγγλίας.

Ήταν μάλιστα τέτοια η εχθρική στάση των Άγγλων απέναντι στους Έλληνες της Δράμας, ώστε συχνά να εξοργίζουν τον Χρυσόστομο, αφού τον είχαν βάλει στο στόχαστρό τους με σκοπό να τον απομακρύνουν από το ποίμνιό του σε συνεργασία με τους κομιτατζήδες και τους Τούρκους.

Και η φιλότουρκη αυτή στάση τους υπαγορευόταν  από καθαρά οικονομικούς λόγους, αφού στόχος τους ήταν να ελέγξουν όχι μόνο οικονομικά την πολυπληθή οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά και να εκμεταλλευθούν τα πρωτογενή υλικά αγαθά του εδάφους της (κυρίως τα μεταλλεύματα).

Από την πρώτη στιγμή της εγκατάστασης του Χρυσοστόμου στη θεόσωστο επαρχία της Δράμας και βλέποντας τη δυναμική του, την οποία εξεδήλωσε αμέσως μετά την άνοδό του στο μητροπολιτικό θώκο, τον θεωρήσανε ως σοβαρό εμπόδιο για την υλοποίηση των ταπεινών σχεδίων τους.

Έτσι στον αγώνα του Χρυσοστόμου να επιστρέψουν στην κατοχή των Πατριαρχικών Ελλήνων οι ναοί, τους οποίους είχαν καταλάβει οι Εξαρχικοί στην επαρχία της Δράμας, οι Άγγλοι, υποκινώντας τους Τούρκους για ματαίωση της προσπάθειας του Χρυσοστόμου, αντιπαραβάλλανε τη σύνταξή τους με τους Εξαρχικούς.

Προκατειλημμένοι και εχθρικοί οι Άγγλοι απέναντι στους Ελληνορθοδόξους της περιοχής της Δράμας, την προκατάληψή τους να την ενισχύει ο βουλγαρόφιλος ανταποκριτής της εφημερίδας Times στην περιοχή J.D. Bourchier, ξεκίνησαν αρχικά έναν υπόγειο πόλεμο και στη συνέχεια φανερό εναντίον του Χρυσοστόμου.
Κατ’ αρχάς άρχισαν να διαδίδουν ότι υπεύθυνος για την υποδαύλιση των φυλετικών παθών και την ύπαρξη μίσους στην επαρχία της Δράμας ήταν ο Χρυσόστομος. Ενίσχυσαν μάλιστα τη διατυπωμένη από τους Βουλγάρους κατηγορία ότι ο Χρυσόστομος ήταν στενός συνεργάτης του Μακεδονικού Κομιτάτου, που είχε την έδρα του στην Αθήνα. 

Υποστηρίζανε ότι η συνεργασία του αυτή είχε επεκταθεί ακόμη περισσότερο, αφού είχαν φτάσει στο σημείο να ισχυριστούν ότι ο Χρυσόστομος καθοδηγούσε τον ένοπλο αγώνα των ορθοδόξων ελληνικών ανταρτικών ομάδων που δρούσαν στην επαρχία του, αφού προηγουμένως είχε αναθέσει την ορκωμοσία των νέων Μακεδονομάχων στο δεξί του χέρι, στο Alter Ego του, στο Θεμιστοκλή Χατζησταύρου, στο σπίτι του Γρηγοριάδη στην οδό Παύλου Μελά στη Δράμα.

Την κατηγορία τους αυτή κατά του Χρυσοστόμου· την ενίσχυσαν εξαιτίας της μετάβασής του στην Αθήνα για να παρακολουθήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τη θεώρησαν μάλιστα ως αναμφισβήτητη απόδειξη της συνεργασίας του με το Μακεδονικό Κομιτάτο. 
Ήδη από το 1905 οι Βρετανοί αξιωματικοί, οι οποίοι εποπτεύανε την επαρχία της Δράμας, κατηγορούσαν τον Χρυσόστομο με υπόμνημά τους, που συμπεριέλαβαν στην έκθεση του Άγγλου υπουργού των Εξωτερικών Sir Edward Grey, ότι αναμειγνύεται στον ένοπλο Μακεδονικό Αγώνα.

Η κίνηση του Χρυσοστόμου να μεταβεί στην Αθήνα δεν βρήκε σύμφωνο τον Πατριάρχη Ιωακείμ τον Γ’, ο οποίος εφάρμοζε ήπια πολιτική έναντι της Υψηλής Πύλης, συνιστούσε μάλιστα στο ποίμνιό του να μην έρχεται σε σύγκρουση με το μουσουλμανικό στοιχείο, ακόμη και σε περιπτώσεις, που αυτό συμπεριφερόταν αυταρχικά.

 Όμως ο Χρυσόστομος ελάχιστα συμμεριζόταν την πολιτική αυτή. Ήταν ο ηγέτης, που διακήρυσσε το σύνθημα: «πωλησάτω έκαστος το ιμάτιον αυτού και αγορασάτω μάχαιραν». 

Αυτή η δυναμική του πολιτική ήταν κυρίως εκείνη, που επικέντρωσε εναντίον του τα βέλη Οθωμανών, Βουλγάρων και Άγγλων με αποτέλεσμα την οριστική του απομάκρυνση από τη Δράμα.


Οι Βρετανοί αξιωματικοί, στους οποίους ανατέθηκε η εποπτεία του Σαντζακίου Δράμας – Καβάλας, δεν αρκέσθηκαν μόνον σ’ αυτή τους την ενέργεια. Προχώρησαν και σε άλλες πιο εντυπωσιακές. Έτσι μια περίπολος με επικεφαλής τον Άγγλο αξιωματικό της διεθνούς χωροφυλακής Hamilton έκανε έρευνα στο Παλιό Τσιφλίκι της Καβάλας, όπου βρήκε μεγάλες ποσότητες όπλων και πυρομαχικών, τα οποία έφεραν το σήμα του Ελληνικού Βασιλικού στρατού και είχαν μεταφερθεί εκεί από το λιμάνι της Καβάλας. Με όπλα και πυρομαχικά εφοδιάζονταν τα ελληνικά ανταρτικά σώματα της Μακεδονίας, τα οποία έστελνε το ελληνικό κράτος στα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και της Καβάλας. Τα όπλα, που καταφθάνανε στο λιμάνι της Καβάλας μεταφέρονταν καμουφλαρισμένα από τους καπνοπαραγωγούς της Δράμας και μοιράζονταν στα ανταρτικά σώματα (Δες περισσότερα για το θέμα στο βιβλίο μου: Ιστορικά Ανάλεκτα της Εκκλησίας της Δράμας, που εκδόθηκε πρόσφατα).

Οι Άγγλοι ενεργώντας περισσότερο κατασκοπευτικά εις βάρος του Χρυσοστόμου και γενικά του Ελληνισμού και λιγότερο ή και ελάχιστα  προστατευτικά γι’ αυτόν χαρακτηρίσανε δια μέσου του Υπουργού των Εξωτερικών τους Sir Edward Grey το Χρυσόστομο ως αποσταθεροποιητή της ειρήνης στην Μακεδονία, αφού είχε μετατρέψει τη Μητρόπολή του σε κέντρο διακίνησης όπλων στην επαρχία του.

Αλλά ο Αγγλος συνταγματάρχης Ελιοτ με την κωμική του συμπεριφορά κατηγόρησε τον Χρυσόστομο ως υπεύθυνο για τον επιπόλαιο αυτοτραυματισμό του κατά τη σκηνοθετημένη από τον ίδιο σύλληψη και απαγωγή του λίγο έξω από το χωριό Γιουρετζίκι (σημ. Γρανίτη) από κομιτατζήδες.

Πιέσεις για την απομάκρυνση του Χρυσόστομου από τη επαρχία της Δράμας ασκούσε στον Χιλμή Πασά και ο Βρετανός πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη O’Connor. Από τις έρευνες που έγιναν τόσο από το Φανάρι, όσο και από τον Έλληνα πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Ιωάννη Γρυπάρη, για ενοχή του Χρυσοστόμου η πρεσβεία των Βρετανών δεν μπόρεσε να προσκομίσει αδιάσειστα στοιχεία, που θα ενοχοποιούσαν τον Χρυσόστομο ότι υπέθαλπε τα ελληνικά ανταρτικά σώματα να δρουν εναντίον τωνκομιτατζήδων και των Τούρκων.

Τη διαφωνία τους εξέφρασαν οι Βρετανοί αξιωματικοί για επιστροφή του Χρυσοστόμου στη Δράμα μετά την πρώτη εξορία του, μολονότι το Νεοτουρκικό κομιτάτο είχε επιτρέψει την επάνοδό του με τον όρο όμως να μην αναπτύξει πολιτική δράση.

Αλλά και για τη δολοφονία του Ηλία Χατζηγκεωργκίεφ κατηγορήθηκε ο Χρυσόστομος. 

Μια δολοφονία της οποίας ο δράστης, παρά τις ενέργειες, δεν αποκαλύφθηκε με βεβαιότητα. (Για το θέμα αυτό θα μιλήσουμε σε άλλο άρθρο μας).

Οι Βρετανοί αξιωματούχοι ενεργώντας κυρίως ως κατάσκοποι των κινήσεων του Χρυσοστόμου και γενικά εναντίον των Ελλήνων δεν αρκέσθηκαν μόνο στην απομάκρυνση του Χρυσοστόμου, αλλά την επεξέτειναν και στον πόλεμο εναντίον των Ελλήνων Προξένων της Καβάλας Νικολάου Μαυρουδή και Σερρών Αντωνίου Σαχτούρη, κατηγορώντας τους ότι συνεργάζονταν με τον Χρυσόστομο και τον ενίσχυαν στον αγώνα του εναντίον των κομιτατζήδων. Ήθελαν πάση θυσία και την απομάκρυνση αυτών από τις θέσεις τους.

Έδωσα σε αδρές γραμμές την ανθελληνική στάση των Άγγλων στην επαρχία της Δράμας κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Μια στάση καθόλου ανθρώπινη προς ένα λαό, στον οποίο πολλά όφειλε η Αγγλία και γενικά η Ευρώπη. 
Όμως τα οικονομικά συμφέροντα των Άγγλων, αλλά και των άλλων Ευρωπαϊκών Μεγάλων Δυνάμεων επιβάλλανε τη διατήρηση της οθωμανικής κυριαρχίας στη Μακεδονία.

 Για να εξακολουθεί όμως να διατηρείται η οθωμανική κυριαρχία στη Μακεδονία, και ιδιαίτερα στη Δράμα, θεωρούσαν οι Άγγλοι αναγκαία τη στήριξη των κομιτατζήδων στον τόπο μας, οι οποίοι θα εξουδετερώνανε την ελληνική επιρροή (οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πνευματική) η οποία αποτελούσε κίνδυνο αποδυνάμωσης της οθωμανικής κυριαρχίας στην περιοχή μας και κατά συνέπεια εμπόδιο στην υλοποίηση των συμφερόντων της Αγγλίας.

Άλλωστε μια τέτοια εχθρική πολιτική των Άγγλων εναντίον του Ελληνισμού δεν είναι πρωτόγνωρη. Από της συστάσεως του νέου ελληνικού κράτους γευτήκαμε αρκετές φορές τη στυγνή συμπεριφορά τους, που τη δοκιμάσαμε και στις ημέρες μας.

Κάποτε ο ελληνικός λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει καλά ότι δεν έχει ειλικρινείς φίλους. Και όσοι κατά καιρούς του εκδηλώνουν τη φιλία τους, δεν παύουν να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τα οικονομικά ή άλλα συμφέροντά τους. Εύλογο είναι να ξεθωριάζει η επίπλαστη φιλία τους, μόλις ικανοποιηθούν τα συμφέροντά τους. 

Γι’ αυτό και χρέος βαθύτατο έχουμε να ομοφρονήσουμε, αφήνοντας στο περιθώριο πάθη ανομολόγητα, συμφέροντα ατομικά και διεκδίκηση θώκων με μόνο στόχο την ικανοποίηση του εγώ. Ας μη λησμονούμε τη βαθυστόχαστη ρήση του Μεγάλου Έλληνα και πρωτεργάτη της εθνικής παλιγγενεσίας στρατηγού Μακρυγιάννη:
 «Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ»

 Μόνον έτσι θα παύσουμε να γινόμαστε άθυρμα και χλεύη των εχθρών και των περιστασιακών φίλων μας. Πρέπει να το καταλάβουμε καλά πως η ταπείνωση, στην οποία οδηγούμεθα συχνά, οικεία βουλήσει, δεν μας πρέπει.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1.Το Αρχείον Χρυσοστόμου, τομ.Α’, Αθήνα. 2000
2.Γ.Κ.Χατζοπούλου, Ιστορικά Ανάλεκτα της Εκκλησίας της Δράμας,Θεσσαλονίκης 2012.
3.Του ιδίου 100 Χρόνια Θεόδοτης Ελευθερίας, εφ. ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ, Δράμας, 15-2-2013.
4.Η ελληνική αντεπίθεση στη Μακεδονία, 1905-1908.
5.Χρυσοστόμου Καλαφάτη, Εκθέσεις περί του Μακεδονικού Αγώνος, 1903-1907, Θεσσαλονίκη 1960.
6.Σπυρίδωνος Καμπανάου Λαυριώτη, Από την ζωήν του Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ’, Αθήνα 1935.
7.Ιωάννου Μαζαράκη, Η Μακεδονία στις παραμονές του Αγώνα, Αθήνα 1977.
8.Κ.Πολίτη, Χρυσόστομος Σμύρνης, Αθήνα 1934.
9.Περικλή Αργυρόπουλου, Ο Μακεδονικός Αγών, Θεσ/κη 1984.
10.Α.Νανάκη, Επιπτώσεις του Μακεδονικού Αγώνα στην αρχιερατεία του Χρυσοστόμου στη Δράμα και η εκλογή του στη Μητρόπολη Σμύρνης, Πρακτικά ΙΑ’ Πανελληνίου Ιστορικού Συνεδρίου, Θεσσαλονίκη 1991.

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Ιερός Ναός Αγίας Σοφίας.Ο αρχαιότερος της Δράμας




του κ.Γ.Κ.ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, τ.ΛΥΚΕΙΑΡΧΗ

Ο ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας είναι από τους παλαιότερους σωζόμενους βυζαντινούς ναούς της Δράμας.

Κτίσθηκε στο ανατολικό μέρος της αρχαίας Δράμας, στο Ισάρ των Τούρκων.
Χρονολογικά ανήκει στο τέλος του 10 μ.Χ. αιώνα ή στις αρχές του 11ου αιώνα. Κατά μία εκδοχή υπήρξε καθολικό βυζαντινής Μονής της Δράμας.
Κοντά του, κατά μια αρχαία επιγραφική μαρτυρία ήταν κτισμένο ιερό, αφιερωμένο στο θεό Διόνυσο.

 Ίσως και γι’ αυτόν τον λόγο κτίσθηκε από τους χριστιανούς στο σημείο αυτό, προκειμένου να απαλειφθεί η παρουσία ειδωλολατρικού ιερού (… ΝΔΡΟΚΛΕΟΥΣ ΙΕΡΗΤΕΥΣΑΣ ΔΙΟΝΥΣΩ).
Ο ναός είναι κτισμένος σε δυο επίπεδα. Το ανατολικό, το οποίο είναι και το αρχαιότερο, είναι βυθισμένο στο έδαφος, ενώ το δυτικό, που είναι νεώτερο και προστέθηκε ίσως στα χρόνια της τουρκοκρατίας, είναι υπερυψωμένο δυο μέτρα από τον κυρίως βυζαντινό ναό.

Ο ναός διαθέτει υψηλό οκταγωνικό τρούλλο. Στη νότια πλευρά του ναού υπάρχει το κωδωνοστάσιο, κτισμένο πάνω στον μιναρέ, έργο των Τούρκων, αφού κατεδαφίσθηκε ένα μέρος του.

Ο ναός, κατά μαρτυρία του αοιδίμου Μητροπολίτη Δράμας Αγαθαγγέλου Β’Κωνσταντινίδη του Μάγνητος μετετράπη σε  τζαμί από τους Τούρκους το 1430,  46 ή 57 χρόνια μετά την άλωση της Δράμας και της περιοχής από τον εξωμότη στρατηγό Γαζή Εβρενό Μπέη, καταγόμενο από τη Βέροια (Εβλιγιά Τσελεμπή, Χατζη-Κάλφα) (1373 ή 1384).

Τετρακόσια ογδόντα δυο χρόνια, μετά τη μετατροπή του σε τζαμί, ο ναός περιέρχεται στη δικαιοδοσία των Ελλήνων χριστιανών της Δράμας, κατά τη μαρτυρία του μητροπολίτη Αγαθαγγέλου Β’, δηλαδή την 1η Νοεμβρίου 1912.

Το 1913, κατά την πρώτη βουλγαρική κατοχή, οι Βούλγαροι επιχειρούν με έμμεσο τρόπο να καταλάβουν τον ναό και να τον μετατρέψουν δήθεν σε αρχαιολογικό μουσείο.

 Ο Αγαθάγγελος αντιλαμβάνεται τον πραγματικό σκοπό των Βουλγάρων, αφού αυτός εντασσόταν στην προσπάθειά τους να καταλάβουν και άλλους πατριαρχικούς ναούς στην περιοχή της Δράμας (Δράνοβο, Βησσοτσάνη, Πλεύνα, Κουμπάλιστα Βώλακας κ.α.) και να τους θέσουν στη δικαιοδοσίας της βουλγαρικής Εξαρχίας.

Για να αποτρέψει μια τέτοια συμφορά για τους πατριαρχικούς χριστιανούς ο Αγαθάγγελος παρεμβαίνει δυναμικά στον πολιτικό Διοικητή της Δράμας Δόμπρεφ με το αριθμ. 25 της 20ης Ιουνίου 1913 έγγραφό του υποδεικνύοντάς του ως χώρο ίδρυσης αρχαιολογικού μουσείου στην πόλη της Δράμας κτήριο πιο ευρύχωρο και πιο κατάλληλο, επισημαίνοντας μάλιστα ότι είναι άδικο να στερηθούν οι πατριαρχικοί χριστιανοί της Δράμας ναό, τον οποίο επανακτήσανε με τη δύναμη και τον θρίαμβο του Τιμίου Σταυρού.

Ο δυναμικός αγώνας του Αγαθαγγέλου στέφθηκε από επιτυχία. Ο ναός συνέχισε τη λειτουργία του ως χώρος λατρείας πατριαρχικών Δραμινών.

Από πληροφορίες, που αντλούμε από το Ιωβηλαίο του Θεμιστοκλή Χατζησταύρου, Αρχιδιακόνου και Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας επί εποχής του εθνοϊερομάρτυρος Αγίου Χρυσοστόμου, ο Θεμιστοκλής Χατζησταύρου διενήργησε ανασκαφές πίσω από την κόγχη του ιερού βήματος, ύστερα από την άδεια, που του παραχώρησε ο τούρκος ιερωμένος της περιοχής, και βρήκε δισκοπότηρα, θυμιατά, κανδήλες και άλλα ιερά σκεύη, τα οποία τοποθέτησε στην ιερά Μητρόπολη της Δράμας.

Περιφερόμενος στον αύλειο χώρο του ναού εντόπισε μαρμάρινη πλάκα, την οποία αναποδογύρισε και  με έκπληξή του διάβασε την ακόλουθη ημικατεστραμμένη επιγραφή:
 «… ΕΝ ΚΟΥΡΟΠΑΛΑΤΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΤΕ ΦΗΜΗ ΤΟΥ ΜΑΝΙΑΚΗ. ΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΕΙΣ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΕΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΜΝΗΝΟΥ».

Την επιγραφή αυτή ο Θεμιστοκλής Χατζησταύρου τη δημοσίευσε στην εφημερίδα «ΑΛΗΘΕΙΑ»,που εκδιδόταν στη Θεσσαλονίκη την εποχή εκείνη.

Η αγωνία του Θεμιστοκλή Χατζησταύρου ήταν πως θα περισώσει όσο το δυνατόν περισσότερες αρχαιότητες από την κλοπή και την καταστροφή. Ιδιαίτερα επιδιδόταν στη συγκέντρωση, διαφύλαξη και δημοσίευση των επιγραφών, γιατί πίστευε ότι «οι λίθοι οι ενεπίγραφοι (=επιγραφές) ήταν αψευδείς μάρτυρες της ελληνικότητας της Μακεδονίας, γι’ αυτό και περιοδεύοντας σ’ όλη την έκταση της μητροπολιτικής περιφέρειας της Δράμας κατόρθωσε να καταρτίσει σημαντική αρχαιολογική συλλογή, την οποία παρέδωσε στον καθηγητή της Χριστιανικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Λαμπάκη, με εισήγηση του οποίου τον απονεμήθηκε δίπλωμα Μέλους της Αρχαιολογικής Εταιρείας.

Δυο χρόνια μετά από τη σπουδαία ανασκαφική ανακάλυψη του Θεμιστοκλή Χατζησταύρου, ο υποεπιθεωρητής των Ελληνικών Σχολών Γεώργιος Χατζηκυριάκου αναφέρεται στα ευρήματα του Θεμιστοκλή Χατζησταύρου στο βιβλίο του «Σκέψεις και εντυπώσεις [ανά την Μακεδονίαν], εν Αθήναις 1906. Ο Χατζησταύρου πικραίνεται, γιατί ο Χατζηκυριακού δεν τον μνημονεύει ως ανακαλύψαντα την επιγραφή.

Ο ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, γνωστός σήμερα ως ναός της Αγίας Σοφίας, ονομαζόταν παλιά ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ενώ κατά τον Ν. Καπετανάκη –Ακριτα ο ναός αρχικά ήταν αφιερωμένος στην Αγία Σοφία και στις κόρες της «Πίστιν», «Ελπίδα» και «Αγάπη». Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν γνωστή ως Αγιά Σοφιά Τζαμισί.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.Α.Κουντουρά – Χ. Μπακιρτζή, Η Αγία Σοφία Δράμας, Η Δράμα και η περιοχή της, Δήμος Δράμας 1992.
2.Μητροπολίτου Δράμας Αγαθαγγέλου, Αι δραματικαί περιπέτειαι Δράμας μέχρι της απελευθερώσεως αυτής, Καβάλα 1913.
3.Ν.Καπετανάκη – Ακρίτα, Ο Μαχμούτ Πασάς, Δράμαλης, Δράμα 1937.
4.Τιμητικός Τόμος επί τω Ιωβηλαίω τον Σεβ. Μητροπολίτου Φιλιππων – Νεαπόλεως – Θάσου Χρυσοστόμου, Καβάλα 1960.
5.Γ.Χατζηκυριακού, Σκέψεις και εντυπώσεις εκ περιοδείας [ανά την Μακεδονίαν], εν Αθήναις 1906.
6.Γ.Κ.Χατζοπούλου, Ιστορικά Ανάλεκτα της Εκκλησίας της Δράμας Θεσσαλονίκη 2012, Εκδοτικός Οίκος Αδελφών Κυριακίδη.
7.Γ.Κ.Χατζοπούλου, Τα σωζόμενα τεμένη της Δράας, εφ. ΠΡΩΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ, 15.3.2011.
8.Γ.Κ.Χατζοπούλου, Ο Μητροπολίτης Αγαθάγγελος και η συμβολή του στην απελευθέρωση της Δράμας κατά το 1913, Δράμα 1071.
9.Γ.Κ.Χατζοπούλου, Η Εμβρυακή μορφή του θεάτρου και η λατρεία του Διονύσου στη χώρα των Ηδωνών, Δράμα 2006.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Σκέψεις ενός ζωγράφου, για τον ρόλο του δασκάλου στη σύγχρονη κοινωνία


Της Μαριάννας Παυλίδου, ζωγράφου
και καθηγήτριας στο ΠΤΔΕ του ΔΠΘ στην Αλεξανδρούπολη
PAVLIDOUΣτον σύγχρονο κόσμο που ζούμε, έναν κόσμο Παγκοσμιοποίησης και μεγάλης ροής πληροφοριών σε κάθε πεδίο του επιστητού, αναρωτιέται κανείς ποιος είναι ο ρόλος του δασκάλου στο σχολείο. Καινούριες γνώσεις έρχονται ν΄ ανατρέψουν τις προηγούμενες, κι όλα είναι ρευστά σ’ έναν κόσμο που συνέχεια αλλάζει…
Μπροστά σ΄ αυτή τη ρευστότητα καταστάσεων, ιδεών αλλά και οικονομικών δεδομένων, τα πιο σημαντικά κατά τη γνώμη μου στοιχεία που χρειάζονται για να επιτύχει  δάσκαλος το έργο του είναι  τα ακόλουθα:
ERGO_THS_ZOGRAFOU1.Θετική σκέψη και ενέργεια και πίστη στις γενεσιουργές και αυτοθεραπευτικές δυνάμεις της φύσης…Οτιδήποτε αυτή δημιουργεί, το προικίζει με δυνάμεις αυτοσυντήρησης και επιβίωσης…
Έτσι και τα παιδιά είναι φύση καθαρή, στην οποία παρεμβαίνουμε για να της δώσουμε στοιχεία κοινωνικότητας και γνώση…Όμως, θα βρει μόνη τον δρόμο της…
2. Αγάπη και θέρμη για την παιδική ηλικία…Η αγάπη είναι το βασικό συστατικό όλων των πράξεων και σκέψεων που έχουν επιτυχή έκβαση…Αγάπη και πίστη στη δουλειά, το λειτούργημα, στην καθημερινή συντροφιά των παιδιών…
¨Μεγαλώνουμε¨ κι εμείς  μαζί τους, είμαστε κάτι σαν ¨φύλακες¨ της ψυχής, για να μεγαλώνουν χωρίς στρεβλώσεις…
Ο δάσκαλος, με την προσωπικότητα και το παράδειγμά του, στηρίζει και προστατεύει παιδιά που δεν έχουν την απαραίτητη θετική στήριξη στην οικογένεια…
Παιδιά που έχουν ν΄ αντιμετωπίσουν στο σπίτι δύσκολες καταστάσεις, ή οποιασδήποτε μορφής προβλήματα.
3. Αυτό που μένει τελικά, είναι ότι στο σχολείο τα παιδιά ¨μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν¨. Το τι μαθαίνουν συχνά το ξεχνούν, όμως ο τρόπος να μαθαίνουν είναι κάτι που τους είναι απαραίτητο για την παραπέρα εξέλιξή τους…
4. Η προτελευταία παρατήρηση είναι ότι ο δάσκαλος δεν μπορεί πια να σταθεί στην τάξη ως αυθεντία με το κύρος που είχε κάποτε, διότι και ο ίδιος καταλαβαίνει σήμερα ότι δεν γνωρίζει βασικές αλήθειες…Μέσα σε αυτή την αβεβαιότητα έρχεται το σχολικό εγχειρίδιο ως ¨μπούσουλας¨ για την διδασκαλία και για να  καλύψει την ροή της ύλης που ¨πρέπει¨ βασικά να διδαχθεί…
Μερικές γνώσεις είναι όντως στοιχειώδεις. Το πιο σημαντικό για μένα όμως, είναι να καλλιεργείται στα παιδιά η ικανότητα να είναι δημιουργικά, δηλ. να μπορούν να δίνουν δικές τους λύσεις, περισσότερες από μια στα προβλήματα που τίθενται…Αντί ο δάσκαλος να δίνει μια ¨αλήθεια¨, να γνωρίζει ότι ο στόχος είναι να μπορούν μόνα τους να ερευνούν, να τους αναπτύσσεται η περιέργεια, αλλά και η ικανότητα να είναι ενεργά με όλο τους το ¨είναι¨. Αυτό δεν επιτυγχάνεται μόνο με τα Μαθηματικά και την Γλώσσα. Τα κατεξοχήν δημιουργικά μαθήματα στο σχολείο είναι τα μαθήματα έκφρασης, τα μαθήματα της τέχνης (εικαστικά, μουσική, θεατρικό παιγνίδι, ποίηση), όπου το παιδί κινητοποιείται ολόκληρο και εκφράζει βαθύτερες πτυχές του εαυτού του, από τον πυρήνα της ύπαρξής του…Αυτόν τον πυρήνα πρέπει να ενεργοποιήσουμε.
΄Ως τώρα όμως ή δεν υπήρχε ο χρόνος λόγω ¨ύλης¨, ή ο χώρος λόγω ακαταλληλότητας ή η συνείδηση της σπουδαιότητας κάποιων μαθημάτων για την αρμονική ανάπτυξη του εσωτερικού κόσμου τα παιδιών.
Η ψυχή καλλιεργείται με ομορφιά, με επαφή με το ωραίο…Παντού υπάρχει ομορφιά, τάξη  κι αρμονία στο σύμπαν, σημαντικό είναι να το δούμε εμείς πρώτα, για να μεταδώσουμε την συγκίνηση και τον ενθουσιασμό μας στα παιδιά…
Χωρίς συγκίνηση και ενθουσιασμό του διδάσκοντα, το μάθημα μπορεί να γίνει ¨βαρετό¨ και χωρίς ενδιαφέρον!
Τα παιδιά δονούνται από μια ζωτικότητα που καταπιέζεται στα πλαίσια  της σχολικής τάξης, αλλά και έναν ζωηρό εσωτερικό κόσμο που περιμένει αυτό που θα τον βοηθήσει ν΄ αναδιπλωθεί, ν΄ ανθίσει...Αλλιώς η παιδική δημιουργικότητα μαραίνεται σιγά-σιγά…
Ο κόσμος μας, αυτός ο κόσμος ¨ο μικρός, ο μέγας¨ είναι γεμάτος ομορφιά και μαγεία, φτάνει να την αναζητήσουμε. Σίγουρα θα την ανακαλύψουμε αν έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά…
5. Και τέλος η Ψυχή! Αυτή είναι που χρειάζεται για όλα. Ψυχή και όραμα!
Τώρα που δεν υπάρχουν χρήματα, η ψυχή είναι το μόνο υλικό το οποίο διαθέτει ο δάσκαλος για να κάνει το μάθημά του. Να δίνει ο καθένας μας καθημερινά τον καλύτερο εαυτό του!!!
Αν δίναμε όλοι τον καλύτερο εαυτό μας σ΄ αυτό που κάνουμε, πώς θα ήταν άραγε η χώρα μας;…

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

"ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ 2013" στους Σιταγρούς Δράμας


epishmoi sitagroi

Γιορτή των Γραμμάτων, βράβευση μαθητών του Τ.Δ. Σιταγρών και παρουσίαση του βιβλίου της κ. Ρ. Τριανταφυλλίδου

IMGP3560

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο ιερέας των Σιταγρών πατήρ Αλέξανδρος, ο αντιπεριφερειάρχης Δράμας κ. Γιάννης, Ξανθόπουλος, ο Δήμαρχος Προσοτσάνης κ. Άγγελος Λύσσελης, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Δράμας κ. Θ. Αθανασιάδης, ο πρόεδρος της τοπικής Κοινότητας Σιταγρών Θ. Τσανίδης, ο στρατηγός ε.α. Θεόκλητος Ρουσάκης, ο υποστράτηγος ε.α. Δ. Δημητρακάκης,  ο Γραμματέας της Εταιρείας Δραμινών Μελετών κ. Γ. Ιντζές, ο πρόεδρος του Συλλόγου Πολυτέκνων και τέως βουλευτής των ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Ν. Σμολοκτός, ο  πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Σιταγρών Γ. Κουλίδης, κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, μαθητές και γονείς του Δημοτικού σχολείου και του Γυμνασίου Σιταγρών.

Την εκδήλωση άνοιξαν με ύμνους η χορωδία «Οι Δομέστικοι της Δράμας» με Χοράρχη τον Γρηγόρη Παπαεμμανουήλ, ακολούθησαν χαιρετισμοί των επισήμων και αμέσως μετά ο λόγος δόθηκε στον βασικό ομιλητή της εκδήλωσης κ. Δημήτρης Μαυρόπουλος Διευθυντής του 15ου Δημοτικού Σχολείου Δράμας με θέμα:
  «Η Ελληνορθοδοξία υπό το πρίσμα των Τριών Ιεραρχών»

Ακολούθησε η παρουσίαση του βιβλίου της δημοσιογράφου κ. Ρένας Τριανταφυλλίδου με τίτλο: 
«Η Ζωή είναι εύθραυστη, η αγάπη;»
 από τη δημοσιογράφο κ. Φιλιώ Παντικίδου.

PAROYSIASH SITAGROIΗ εκδήλωση έκλεισε με τη βράβευση  των αριστούχων μαθητών όλων των βαθμίδων του Δημοτικού Διαμερίσματος Σιταγρών και τον χαιρετισμό του προέδρου του Πολιτιστικού και αθλητικού Συλλόγου Σιταγρών ο οποίος και ευχαρίστησε όλους για την παρουσία τους.
Στην παρουσίαση του βιβλίου η κ. Φιλιών Παντικίδου ανέφερε μεταξύ άλλων:

 «Για την Ρένα Τριανταφυλλίδου δεν χρειάζεται να πω και πολλά λόγια. Την γνωρίζεται όλοι σας. Είναι ένας άνθρωπος που με σοβαρότητα έδωσε το στίγμα του, με αρχές, με αξίες,. 
Στο χώρο της δημοσιογραφίας έχει σταθεί όλα αυτά τα χρόνια χωρίς παρεκκλίσεις. Έχει κάνει κάποιες επιλογές, δύσκολες πολλές φορές, αλλά συνεχίζει την πορεία της έτσι όπως πρέπει, χωρίς να παρεκκλίνει από τα θέλω της και από τα πρέπει, κι αυτό νομίζω  είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. 
Ο δρόμος δεν ήταν εύκολος μέχρι εδώ, χάραξαν όμως οι εμπειρίες την ψυχή της Ρένας και την έφεραν σήμερα εδώ, σ’ αυτό το βιβλίο.
paroysiash sitagroi 2Η ζωή είναι εύθραυστη  η αγάπη;» την απάντηση δεν θα την βρούμε έτοιμη μέσα στο βιβλίο, την απάντηση την δίνει ο καθένας μόνος του μέσα στο διάβα της ζωής του και τη χτίζει μέσα από πόνους και χαρές , μέσα από γέλια και δάκρυα  Η ιστορία του Τζον και της Έλλης μας βάζει σε μια διαδικασία ενδοσκόπησης και αναζήτησης του τι είναι τελικά αυτό που μετρά στη ζωή μας, τι καθορίζει την πορεία μας, σε ποια στοιχεία πρέπει να επενδύουμε και που πρέπει να στηριζόμαστε.  
Οι ανατροπές όταν έρχονται πως αντιμετωπίζονται, γιατί μέσα στο βιβλίο υπάρχουν πολλές ανατροπές. Μεγάλες ανατροπές που συγκινούν, που συνταράσσουν , ταράζουν συθέμελα τη ζωή των ηρώων και τους δίνουν μια νέα πορεία. 
Η ιστορία του βιβλίου είναι χτισμένη πάνω σε πολλά μυστικά και πολλά ψέματα. Ψέματα που καθορίζουν τη ζωή των ηρώων.

Η ιστορία έχει να κάνει με μια πολύ δυνατή αγάπη,
 μεταξύ δύο ανθρώπων που βρέθηκαν τυχαία, δυο παιδιά της μοίρας που το πεπρωμένο η ειμαρμένη, τους έφερε αντιμέτωπους με το πιο σκληρό πρόσωπο της ζωής.
 Η ιστορία ξετυλίγεται στη Βόρεια Ελλάδα δίνοντας μια γερή δόση από άρωμα Ελλάδας  (Θάσο- Μυτιλήνη)  μέχρι και τη Βόρεια Γερμανία, όπου βρίσκεται κάποια στιγμή ο ήρωας του μυθιστορήματος ο Τζον προσπαθώντας να γυρίσει την πλάτη του στο παρελθόν.  
Η ιστορία είναι δοσμένη με μαεστρία δημιουργώντας εικόνες στον αναγνώστη και πιστεύω ότι θα μπορούσε άνετα να γίνει και μια κινηματογραφική ταινία.»
ΜΑΘΗΤΕΣ ΒΡΑΒΕΥΣΗ 1Φωτορεπορτάζ από τη βράβευση των μαθητών
BRABEYSH MAYHTVN 4
BRAYBESYSH MAUHTVN 2




BRABEYSH MAYHTVN 6
BRABEYSH MAUHTVN 5